Tandemy górskie 2019. Po co to komu?

Po ostatnim filmie od GMBN z Martinem Astonem z zapomnienia powrócił temat tandemów górskich i nie tylko.

Jak dobrze widać bohater filmu jest sparaliżowany, ale dzięki grupie swoich wspaniałych rowerowych przyjaciół nie musi rezygnować z tego, co od lat kocha i nadaje sens jego życiu. Ciekawostką jest, że takie inicjatywy nie są w żaden sposób odszczepione od rzeczywistości – internet jest pełen takich przykładów, gdzie jedna osoba ulega wypadkowi, a druga robi wszystko, by uczynić życie nadal kręcącym się wokół rowerów.

Doszło w pewnym momencie do tego, że podczas zachodnich edycji targów czy też zawodów ma miejsce klasyczna kategoria down hill tandem, która jest całkowicie normalna, jak dzisiaj ebike w enduro.

Wyobraźcie sobie teraz jak to się musi prowadzić. Wystarczy, że poczytamy fora rowerowe o kole 29 w rowerach down hillowych i wielu krytykuje, że jest to mało zwrotne, jeździ jak wóz drabiniasty i prędzej się to na pół połamie, niż dojedzie w całości do mety. Owi znawcy tematu mogliby sobie posypać głowy popiołem widząc te filmy.

Zastanawiający jest jednak fakt dlaczego tylko kilka firm rowerowych tworzy na masową skalę tego typu rowery i pierwsze trzy jakie mi przychodzą na myśl, wywodzą się z Francji: La pierre, Nicolai oraz Moustache.

Moustache Samedi 27 X2

Występuje tylko w wersji z napędem elektrycznym Bosch i co ciekawe zawsze z dwoma bateriami 1000Wh, co akurat nie powinno dziwić. Do wyboru dwie wersje ogumienia: miasto i teren oraz opcja błotników do wyboru. 140 mm skoku amortyzacji przedniej zapewnia Suntour, zaś jadący z tyłu otrzymuje tylko sztycę z pantografem. Koła to 27,5+ by przyczepność nigdy nie zawiodła. Napęd współpracuje z kasetą 11 rzędową o zakresie 11-42T. Jedynie zastanawiająca jest konfiguracja hamulców, bo Magura MT5 nawet z czterotłoczkowymi zaciskami i tarczami 200 mm nigdy do czołówki nie należała. Całość waży poniżej 30 kilogramów.